Mijn leesautobiografie

Toen ik het middelbaar letterlijk en figuurlijk binnen stapte, was ik een fervente aanhanger van de schrijver Dan Brown. Veel actie en spanning was verzekerd! Ik heb zo ongeveer al zijn boeken gelezen en ik kan er dus zo enkele opnoemen: De Da Vinci Code, Het Bernini mysterie, De Delta deceptie,.. 

Hierna ben ik ietwat verder gegaan in hetzelfde genre en ben ik volledige reeksen beginnen lezen zoals: Gladiator van Simon Scarrow, De Grijze Jager van John Flanagan en uiteraard de vele boeken van Anthony Horowitz die iedereen wel een keer gelezen moet hebben. Deze soort van boeken ben ik blijven lezen tot het derde middelbaar.

Toen kwam ik in het vierde middelbaar terecht en mochten we deze boeken niet meer lezen omdat er telkens literatuurlijsten waren die al (deels) bepaald hadden wat je zou moeten gaan lezen. Sindsdien heb ik niet met plezier nog boeken gelezen. Tót deze zomervakantie. Daar heb ik in één keer de volledige zevendelige boekenreeks van Harry Potter uitgelezen! Het was een enorm goede reeks! Ik denk niet dat er nog andere reeksen zijn die hier aan kunnen tippen. Enkel vond ik het einde van de zevende en laatste boek wel maar matig… (Daarvoor moet je dit boek natuurlijk wel gelezen hebben 😉 (Lees: Harry Potter en de relieken van de dood)).

Later die vakantie heb  ik via mijn vader de schrijver Henning Mankell leren kennen. En van deze schrijver heb ik de overige tijd van de vakantie, die er nog was, boeken gelezen. Meer specifiek zijn Kurt Wallander-serie. Echt een aanrader, al moet je voor deze boeken  wel niet enkel kunnen lezen, maar ook kunnen interpreteren en verbanden leggen. Zijn boeken zijn dan ook bedoeld voor een eerder volwassen doelpubliek. 

Zoals jullie kunnen lezen hou ik tegenwoordig vooral van actie, misdaad, detective, oorlogsverhalen en een beetje fantasie. In de nadere toekomst zal ik in mijn literaire leescarrière gaan toespitsen op Henning Mankell, zijn boeken spraken me namelijk erg hard aan! Ik hou wel van wat mystiek en spanning, waarin je de uitkomst van het hele boek pas in de laatste pagina's te weten komt! Het zijn ook geen lichte boeken, maar al snel 500-600 bladzijden, wat me ook meer ligt. Ik lees namelijk liever een boek waar je enkele dagen/weken mee bezig bent in plaats van vlug-vlug een boekje van 100 pagina's te lezen. Ik hoop dat ik jullie in deze korte uiteenzetting iets meer inzicht in mijzelf als lezer heb kunnen geven en raad jullie ten sterkste Henning Mankell aan!