---

'En mijn dochter Angela, die niets liever wilde dan eindelijk de hele waarheid kennen, heeft ze gelezen.'

Het boek begint en eindigt hetzelfde. Allereerst het voorwoord waarin Edith direct dank betuigt aan haar dochter. Aan het einde van het verhaal gebeurt dit weer, dit citaat. Het is de allerlaatste zin van dit boek. Het verwonderde mij vooral dat na zó een hels verhaal over verscheidene jaren Edith liefdevol eindigde. 

Na het volledige boek gelezen te hebben, moet ik toch enkele dingen kwijt. Op voorhand had ik nooit of te nimmer kunnen denken dat het boek zo intens zou zijn. Voor mij was het werkelijk een rollercoaster van emoties. Elke dag een hoofdstuk lezen zorgde er bij mij voor dat ik het boek met mijn volle concentratie kon lezen. Mijn kennis over de Tweede Wereldoorlog werd er enorm veel groter door, +door de aanvullingen tijdens de lessen geschiedenis op school. Achteraf gezien was dit zeker en vast een van de meest aangrijpende dingen die ik ooit gelezen heb en zou ik het zeker aanraden om dit boek ook eens te lezen! 

Ik heb bewust er voor gekozen om tijdens de blogposts niet al te veel over de inhoud van het boek te vertellen, maar vooral mijn impressies met jullie te delen. Op deze manier is het volgens mij interessanter/leuker om zelf aan dit boek te beginnen lezen. Jullie kunnen het ook zien als een soort van voorbode op wat jullie onderweg op jullie leesbode zullen voelen en denken.

Ik wil jullie nog bedanken voor al de support op deze posts en ik hoop dat jullie er van genoten hebben!

Veel liefs x

Pieter-Jan

Vandaag de dag is dit natuurlijk ondenkbaar geworden, en maar goed ook. We moeten, zelfs vandaag de dag nóg altijd, vechten voor het behoud van onze wetten, en vertrouwen hebben in de onafwendbaarheid van het socialistische paradijs!

Tot de volgende keer x

'Dit meeslepende boek laat zien hoe ver overlevingsdrang gaat.'

- Kirkus Reviews

'Hahns verhaal is van groot belang (...) een inspirerend voorbeeld van doorzettingsvermogen in tijden van de ergste tegenspoed.'

- Publishers Weekly

'Haar stem laat je niet los.'

- The Bookseller

15 september, 2015

---

Direct in de dagelijkse sleur van je jongere vriend(in): een dag achter de schoolbanken!

Ikzelf zit in mijn laatste jaar van het secundair onderwijs op het Sint-Jozef Klein Seminarie, aka 'het colleesj', te Sint-Niklaas. Ik ben hier zo goed als elke week te vinden, met uitzondering van de vakanties. Elke dag weer die dagelijkse sleur van opstaan, eten, naar school gaan, leren, eten, gaan slapen. REPEAT!. Aangezien dit het grootste deel van de tijd van ons leven in beslag neemt, lijkt mij dit de ideale manier  om op deze manier onze leefwereld (opnieuw) te gaan verkennen. Het schoolleven is er immens veranderd tegenover vroeger (shout-out naar meneer Balthau om te vertellen hoe het er vroeger aan toe ging in 'de beste school van heel Eurazie en omstreke'). De stress en frustraties, maar ook de leuke momenten die je vandaag de dag hier kan beleven, zijn niet meer te vergelijken met vroeger. Zelfs qua kledingstijl zullen ze al versteld staan. Veel plezier!  

MINIMAL TECHNO!

Een van mijn meest favoriete onderwerpen die ik in mijn eerste blogpost zeker wou behandelen is muziek. Op dit vlak denk ik dat je tegenover vroeger het grootste verschil zal kunnen (be)merken. Zoals wij nog nooit van Earth Wind & Fire gehoord hebben, zullen jullie vast en zeker nog nooit van Carl Cox gehoord hebben. Ik zal er wel bij moeten vertellen dat de muziek uit jullie jeugd, voor ons uit een lang vervlogen tijd is. Leef je dus eens uit op een muziekplatform en wie weet valt er wel iets in de smaak! Ik schotel je alvast enkele beats van Carl Cox voor!